Chaplin

ESER: EBRU CEYLAN
METİN YAZARI: EBRU CEYLAN
SESLENDİREN: MÜGE ÇURLAUR
MÜZİK: DOĞAN DURU
SES TASARIM: EKİN ETİ, ZUHAL MÜZİK
MÜZİK MIX MASTERING: BERK KULA, EKİN ETİ

Eser Ölçüsü 100x100 / Çerçeveli 120x120
Canvas, Yağlı Boya, Çerçeveli

BİLGİ:
Charlie Chaplin, İngiliz asıllı bir sinema oyuncusu, yönetmen, senarist ve yapımcıdır. 1889’da Londra’da doğan Chaplin, sessiz film döneminin en ikonik figürlerinden biri olarak bilinir ve dünya sinemasının en tanınmış karakterlerinden biri olan "Şarlo"yu (The Tramp) yaratmıştır. Kendisinin belirgin kostümü –bol pantolonu, dar ceketi, büyük ayakkabıları, melon şapkası ve bastonu– 20. yüzyılın kültürel sembollerinden biri haline gelmiştir. Chaplin, filmlerinde mizah yoluyla toplumsal eleştirilerde bulunmuş, fakirlik, yabancılaşma ve insan hakları gibi evrensel temaları işlemiştir. "The Kid," "City Lights," "Modern Times" ve "The Great Dictator" gibi klasik filmleri, hem güldüren hem de düşündüren anlatımıyla sinemanın ölümsüz yapıtları arasında yer alır. İnsani değerlere ve özgür düşünceye olan bağlılığı nedeniyle 1952’de ABD'de kara listeye alınarak ülkeden ayrılmak zorunda kalmış, hayatının geri kalanını İsviçre'de geçirmiştir. Sinemaya olan katkıları, oyunculuğu ve yönetmenliğiyle nesiller boyunca iz bırakmış olan Chaplin, 1977’de 88 yaşında hayatını kaybetmiştir.

SANATÇI GÖRÜŞÜ:
Chaplin bugün yaşasaydı ve bize seslenseydi nasıl olurdu diye düşündüm. Sanırım Chaplin’i sadece bir “komik” figür olarak görmek, onu anlamanın en yüzeysel yolu olurdu. O bir palyaço gibi görünse de aslında her hareketinde bir şairin inceliğiyle dokunmuş derin anlamlar gizleyen bir karakter. “The Kid” filminde küçücük bir çocuğa göz kulak olan o narin adam, haksızlıklarla dolu bir dünyada masumiyetini kaybetmeden ayakta kalmayı başaran bir figür bana göre. Sessiz bir başkaldırı içinde, toplumun en alt kesiminden, en çok gözden kaçırılanların sesini duyuran bir adam. Chaplin, kendi döneminde politik meselelerde oldukça cesur adımlar atan bir sanatçıydı. Bugün yaşasaydı da bu yönü değişmezdi; hatta daha keskin bir eleştirel bakış geliştirirdi. Onu bir protesto gösterisinde, belki de her şeyden yorulmuş bir sükunetle, bastonunu yere dayayıp düşünceli bakışlarıyla en ön sırada dururken hayal edebilirdik. Modern çağda, bir ekranlar evreninde yaşamakta olan bizler için Chaplin’in yalnızlığı neredeyse imrenilesi bir yalınlık. Chaplin, her zaman büyümeyi reddeden bir çocuk gibi. Chaplin, tüm o sakarlıkların, komik hallerin ardında, aslında insanın trajedisini anlattı. Günümüzde yaşasaydı, hâlâ aynı şeyi yapar; küçük ve büyük acıların, yenilgilerin, hayal kırıklıklarının üzerinden mizahla geçerek bize kendi iç dünyamızı hatırlatırdı. Onun komedisi, yalnızca güldürmek için değildi; insanı derinlemesine sarsmak, ona hayatta kalmanın, direnmenin, tüm zorluklara rağmen ayakta kalmanın güzelliğini göstermek içindi.